Eindelijk een echt onderdeel van Vonk! Vanaf het begin het niet zo geheime fanmeisje. Nu dan toch nog een soort van eigen ruimte bij Vonk. Fashionably late zeggen ze dan. Ik niet, heb niets met fashion.

Met hout wel. Het is magisch. Net gevallen, omgezaagd, of oud hout. Hout heeft altijd een hoop gezien. Vooral de verhalen van dichtbij voor mij fantastisch.

De verhalen liggen voor het oprapen: 
Over avonturen in het bos na weer een storm. De daarop volgende fervente wandelingen op zoek naar de mooiste takken en stammen. Beetje spannend om dat online te zetten want dat mag niet. Maar dat maakt het voor mij alleen maar leuker. Overigens sta ik heel erg open voor afspraken met Natuurmonumenten of gooische natuurreservaten. Ik heb jullie pas een keer of 10 geprobeerd te mailen en te bellen maar nooit reactie :(

Cidervaten, eerder nog whiskey of wijnvaten. Nog daarvoor had het al een leven. Als boom. In Amerika. Ze komen van Elegast. Er zaten de lekkerste ciders in. Zij vertellen een inspirerend verhaal over het belang van fruit uit hoogstamboomgaarden. Die hebben we tegenwoordig niet zo veel meer. Te arbeidsintensief bevonden maar zo belangrijk voor het in stand houden van biodiversiteit. 
Ik kwam ze tegen toen ik met wat vrienden besloot een winkeltje te beginnen en we dus op zoek gingen naar lokaal gemaakte dingen om te verkopen. Gewoon om te ontdekken hoe dat was en vooral om te zien wat er allemaal lokaal gemaakt wordt. De verhalen die erbij hoorden. De mannen van Elegast vertelden over hun werkwijze, de vaten en hoe die op een gegeven moment niet meer geschikt voor consumptie zijn. Ik moest ze hebben.

De Rebohot kerk, een verhaal over de ontkerking. Lang verhaal kort: de kerk was overbodig en zou in het vervolg kinderdagverblijf zijn. Van het geloof in God naar het geloof in het kapitalisme en de daarbij horende fulltime tweeverdieners. De peuters bleken weinig interesse te hebben in 50 kerkbanken. Net als de prekenstandaard, het orgel, de spreekstoel en zo nog een lijst. 
Ik moest ze hebben. 

Of de Begraafplaats aan de Bosdrift waar een eeuwenoude beuk gerooid is en grafstenen verwijderd zijn. Een verhaal dat nog verder verteld moet worden maar hoe krijgen we die enorme stammen in hemelsnaam goed van die begraafplaats af? Ik wil het hebben.

Het enige leuker dan het verzamelen is het iets ervan maken. Iets dat bij het verhaal past of wat juist alleen maar bestaat uit het opknappen. Altijd tijdelijk want de toestroom is, gelukkig, niet eindeloos. Voor die verzameling en voor het maken heb ik ondertussen toch echt meer ruimte nodig. Eindelijk, hoor ik erbij. Met een heuse werkplaats tot mijn beschikking. Bij Vonk. The hottest spot in town. Hoewel, das war einmal. Ondertussen is de temperatuur gelukkig wat gedaald door de aanplant van al het leuks.

Ik ben Janneke. Houtbewerker voor mensen die de tijd hebben. Bezig zijn met hout vind ik betoverend. Zoveel mogelijk met de hand, zodat er bij elke schaaf, buts, snede aandacht geweest is. 
Wat ik precies bij Vonk ga maken kan ik niet helemaal uitstippelen. Het is afhankelijk van wat er op mijn pad komt. Daarnaast ben ik de weg als meubelmaker sowieso nog een beetje aan het zoeken. Maar het zal gepaard gaan met een hoop gezaag, geschaaf, geschuur, gehak en gebeitel. Wat je sowieso kan verwachten zijn nog een paar regentonnen, ik heb nog wat kerkbanken op te knappen en daarnaast is er een stapel vershout die haast heeft om tot potjes en lepels omgetoverd te worden.

Nieuwsgierig geworden? Volg mij op instagram @dekoffiepodt. Zin in persoonlijk contact, mail dan naar koffiem@dekoffiepodt, dan drinken we wellicht een keer een kopje koffie!

Fotocredit: Margot Brakel